De winter komt eraan

Wie dacht dat je in Marokko het hele jaar door in shorts en slippers kunt rondwandelen, doet er goed aan van oktober tot en met februari even de actuele weerberichten te checken voordat hij op het vliegtuig stapt. Het is namelijk KOUD aan het worden in Marokko. Zit ik hier in Rabat nog aan de atlantische kust: in de hooggebergten (populair bij toeristen ook) ligt de temperatuur nog een paar graden lager. Als de zon doorbreekt kan het overdag nog best lekker aanvoelen: ik schat een graad of 19, 20. Maar na zessen is het donker en dan voel je een ijzige kou! Snel naar huis gaan om je in een door de centrale verwarming verwarmde huiskamer op de bank te nestelen met warme chocolademelk is er niet bij: in Marokko heeft niemand centrale verwarming. En de gaskachel wordt er alleen in het uiterste geval bijgehaald: alles heeft natuurlijk zo zijn prijs. Dus voorlopig is het nog een paar laagjes kleding extra aantrekken en proberen in beweging te blijven. Het is verassend hoe koud het nu al aanvoelt en dan te weten dat dit nog niets is vergeleken bij de echte wintermaanden in Marokko... Januari schijnt iedereen trillend als een rietje van de kou in hun stenen ijskoude huizen te zitten... bah!!

En over zon gesproken: die heeft de afgelopen week geschitterd in afwezigheid. Regen, regen en nog meer regen was wat er viel. Elke dag krijgen we op het televisiejournaal de schade gepresenteerd: in Rabat is er een stadsvervoerbus een afgegraven terrein in gekelderd omdat de vervuilde straten hier bij regen spekglad worden. Maar van overstromingen is hier tenminste nog geen sprake: dan Tanger. Gister de onwaarschijnlijke beelden gezien van de enorme overstromingen die daar als gevolg van zware regenval de afgelopen week zijn ontstaan. In lager gelegen wijken in Tanger staat het water tot soms anderhalve meter hoog en het industrieterrein en de boulevard aan het strand zijn al volledig verzwolgen door het water en gaan over in de zee. De regering heeft het gebied tot rampgebied verklaard en hulptroepen gestuurd. Nee, overstromingen en een week lang aanhoudende zware regenval was ook niet echt wat IK me had voorgesteld bij Marokko.

Gelukkig heb ik me wel enigsznis kunnen voorbereiden op deze winterse toestanden aangezien ik een week geleden terug ben gekomen van een weekje Nederland! Ter gelegenheid van het 25jarig trouwjubileum van mijn ouders en het feest voor familie en vrienden wat zij hebben gegeven ben ik een weekje in Nederland op bezoek geweest en heb toen gelijk maar al mijn zomertopjes, rokkken en slippers verruild voor truien, winterschoenen en winterjas. Toen ik op de terugreis uit het vliegtuig stapte in Casablanca dacht ik nog even: 'ik heb echt overdreven, het is nog heerlijk warm hier!' maar na twee dagen verdween de zon en maakte plaats voor koud en nat weer, om vandaag voor het eerst pas weer even tevoorschijn te komen!

Verder leef ik inmiddels hier in Rabat een redelijk normaal en soms bijna saai leventje: de stage in de kleuterklas heb ik verruild voor een stage bij het Nederlands Instituut in Rabat. De reden daarvoor is dat ik toch té weinig uit de voeten kon met de vorige stageplek: het is echt een school en er moet wat geleerd worden, en daar is een stagiaire met gebrekkig marokkaans arabisch en vrijwel nul kennis van het Modern Standaard Arabisch toch eigenlijk vrij hulpeloos. Dat eindigde in frustrerende passiviteit en bijgevolg onzekerheid over het nut van nog langer daar aanwezig zijn etc. Afin, ik ben nu in vertrouwder omgeving want ik mag hier onder andere enkele activtiteiten organiseren waaronder de Sinterklaasactiviteiten voor Nederlanders in Marokko :) Kijk, en Sinterklaas, daar weet ik nou wél heel veel vanaf hahahhaha...
Ja ik geef toe, het is wel een beetje makkelijk om me op eigen 'grondgebied' terug te trekken en lekker Nederlands om me heen te horen en te spreken, maar ik denk niet dat ik er anders die laatste 6 weken in Marokko nog veel lol aan zou beleven: ik heb voorlopig even genoeg van Marokko geproefd en meegemaakt en verlang om eerlijk te zijn terug naar Nederland.

Naast mijn stage vijf dagen per week hier op het NIMAR hou ik me verder bezig met sporten: ik ben vaste klant bij de sportschool in mijn buurt. Toen ik een week naar Nederland was, vroeg daarna ook iedereen: waar was je? Het was dus opgevallen.. Ik doe aerobics, kickboksen en fitness. Voor wie nu denkt dat ik hier kilo's tegelijk aan het vermageren ben: WAS dat maar zo. Met dank aan de maand Ramadan en het Suikerfeest, en ook de ingredienten van de Marokkaanse keuken in het algemeen, heb ik mezelf met inmiddels 8 volledige kilo's zien toenemen de afgelopen anderhalve maand. Dat vinden ze hier prachtig trouwens, al die 'vormen' maar ik moet zeggen dat ik alles behalve gecharmeerd ben van deze ontwikkeling: stevig zijn is hier misschien normaal maar in Nederland kan ik daar echt helemaal niets mee.. ik wil mijn oude lijntje terug!!! :( Dus ik zweet en sport fanatiek (uhm) en probeer hier een maaltijd per dag te missen. Ze eten in Marokko namelijk vier keer op een dag in plaats van drie keer dus daar heb je het al.. De bergen wit brood die bij elke maaltijd geserveerd worden zijn ook bekende dikmakers, om over de hoeveelheid olie bij het koken en suiker in de thee nog maar niet te spreken.. Dus voorlopig is mijn sportschoolbezoek vooral een poging om niet NOG dikker te worden. Want van het credo 'ik kan alles eten want ik kom toch nooit een gram aan' kan ik dus nu ook wel definitief afstappen. Een andere theorie die ik hoorde is dat in Marokko niet veel stress is waardoor je makkelijker aankomt. Dat zou best eens kunnen, want aan stressen kom ik hier inderdaad niet echt toe: ik doe gemiddeld 300% minder dan ik in Nederland gewend was te doen. Tijdsdruk? Haast? Opschieten? Al ruim vier maanden niet meer gedaan. Maar toch zeg ik in het kader van mijn afslanktraject en reintegratie in de Nederlandse samenleving vanaf 10 december: geef mij maar mijn gezonde portie Nederlandse stress weer terug, want dat houdt je slank! :)